Haven voor voeten

St. Jean Pied de Port. Ik vertrek uit Oloron voor een tochtje van 50 km. Met een zware klim, de Col de Osquich, 5km waarvan 3 op en boven de 8%. Alsof je een derde van de Tourmalet met bagage opfietst. De eerste 25km gaan binnen anderhalf uur, beetje vlak langs een riviertje en zonder wind! De derde dag dat ik geen tegenwind heb deze tocht, een bijzondere ervaring. Bij vertrek en inpakken is het bloedheet, ook een nieuwe ervaring, ik zweet al liters voordat ik een meter heb gefietst. Wanneer ik opstap trekt het dicht en het fietst daarna heerlijk, prima omstandigheden en na 10km ook goed asfalt. En opeens ben ik weer thuis: Les Pays-Bas(que). Het landschap wordt iets glooiender, doet zwitsers aan. Prachtige rollende wegen, op en af, telkens met net genoeg snelheid om niet in het rood naar boven te hoeven trappen. Het voordeel van windloos rijden. In Mauleon moet ik er maar eens af, nog een paar km voor de klim en met eem te volle maag kom ik niet echt fijn naar boven. Aan het plein een grand cafe, rond lunchtijd niet zo zin in, want ik ga nu voor een kleine snack, snickers ofzo en een colaatje. En dan op de col ergens lunchen, heb alles bij me.

Ik rijd even een stukje terug, net na de brug stond een renfiets, en er tegenover een typisch spaans aandoend barretje met eetgelegenheid. Nors en een beetje onvriendelijk word ik ontvangen. Ik mag mijn bestelling tot 2 keer toe herhalen voordat uitermate traag en met duidelijke tegenzin het gevraagde voor me staat. Voel me niet echt welkom. Probeer even het ijs te breken: "Wie rijdt er in het geel?" Weer herhalen, het begint vervelend te worden. En dan duidelijk overdreven aangezet: "Weet ik niet, interesseert me niet, heb ik geen tijd voor." Ik laat het erbij en werp een blik op het breedbeeldscherm, de tour staat op. Daarna verdiep ik me maar in het plaatselijk nieuws en bekijk de sportpagina. Aha Sastre, da's geen fransman...

Wanneer ik wil afrekenen, er is geen enkele reden hier nog langer te blijven, komt er een vraagje: "Waar ga je naar toe met die fiets?" Als ik uitleg dat ik van Nederland naar de Pyreneen fiets en de Tourmalet al heb gereden en nu nog naar Baskenland ga, verandert de stemming achter de bar als een donderslag bij heldere hemel. Opeens uitermate geinteresseerd en de vriendelijkheid zelve. Dat het hem aangenaam is dat ik zijn tentje aandoe en of ik nog eens terugkom, enozoverder enzozever. Ik val van mijn kruk van verbazing, leg het geld op de bar, pak snel mijn spullen en sta buiten even na te hijgen van een lichte neiging tot kokhalzen. Hypocrisie ten top. Wanneer ik voorbij de deur fiets volgt er nog een vriendelijke handgroet, ik zwaai net iets te dwangmatig terug.

De ontvangst gisteren in de bar waar ik was leek hier een beetje op, totaal ongeinteresseerd personeel, zelfs bij een vraag of een opmerling amper reactie. Zal het aan de streek liggen? Is dit weer een voorbeeld van gedrag bepaald door context? Ik sla de voorbeelden op, om later hier nog eens over na te denken. Voor nu moet er gefietst worden en stevig ook. Een paar km later begint de klim. De zon is doorgebroken en het is heet, heel heet. Elke kilometer een bordje, zoals op de tourmalet. De eerste kilometer duurt lang, heel lang. Elke volgende gaat het beter, ik stop vaak, zowat elke kilometer. Niet vanwege ademtekort, na de hoogte stage hijg ik hier op deze berg niet eens, zoveel lucht heb ik over, zou makkelijk een conversatie kunnen voeren, als er maar iemand was om, tegenaan te kletsen. Het is eenzaam hier in de hitte zwoegend op deze puist tussen alla anderen. Tot in de verte reiken de toppen, overal is het steil en hoog. Bij kilometer drie komt het zwaarste stuk, altijd vlak voor het eind, wanneer de krachten al bijna verspeeld zijn. Inmiddels is duidelijk dat ik voor de top niet ga lunchen. En dan eindelijk kilometer 4, vanaf nu gemiddeld minder dan 1%.

Boven is er eigenlijk niet veel van een top te zien, meer een zadeltje, omhoog, omlaag en nog even omhoog. Daarna de afdaling. Ik stop meteen na de top bij het restaurant, drink 2 cola's, van die grote van 33cl (prijs EU 2.10 per stuk). En praat even met een hollandsche familie, waarvan de vrouw het maar wat griezelig vindt als ik vertel dat ik al bijna 5 weken alleen op pad ben. Even na hen vertrek ik om een lunchplekje te zoeken. Na een kilometer ben ik op de daadwerkelijke col, met ruim 50 per uur raas ik een bankje met uitzicht voorbij, te laat gezien. Naar beneden gaat het nu soms met 60 per uur, heerlijk! Wat is fietsen toch leuk. Nog wat kleine dorpjes en dan Bunus, waar de geplande camping is. Ik vlieg er voorbij en bedenk dat St Jean maar te halen moet zijn. Er is een fietsenmaker en ik twijfel al een paar dagen over speling in het balhoofd. En die sleutels heb ik bewust niet bij me. En dan neem ik morgen meteen een dag vrijaf.

Links een klein landweggetje en ik ga op zoek naar schaduw. Hier en al vanaf Mauleon, gras landschap, weinig bomen. En het is heet. Nog minstens een half uur bevecht ik de honger, hitte en vermoeidheid om dan in de schaduw van een eeuwenoude eik, naast een veld met schapen, aan de kant van de weg mijn lunch te doen. Net na vieren. Het smaakt allemaal goed en ik blijf wat langer zitten, er volgen nog wat klimmetjes, ook over de grote weg, en ik wil enigszins fris blijven. Veel sneller dan verwacht nader ik St. Jean, kwart voor zes rijd ik het dorpje binnen. Een soort van Valkenburg, helaas dus toch. Dan kost het me een half uur om de camping te vinden. Het route boekje is vaag, ter plaatse staan misschien wel bordjes, maar ik zie ze niet, ze staan in de andere richting. Ik vraag het een keer en rijd dan buiten de stadsmuur om er net voorbij. In een afdaling op een landweggetje nog maar eens vragen. Ja ik ben te ver, maar waar precies weten ze niet. Ik keer om, de site de loisirs is het duidelijk niet, "defense de entrer". Nog maar eens vragen. En ja hoor het ligt BINNEN de stadsmuren. (da's inderdaad ook bij de stadmuur). Kwart over zes, ik ga staan waar ik wil, zo'n camping is het dus en zoek een plekje nabij de douches, naast een spaans kenteken. Twee dames liggen/hangen naast een grote tent en zeggen wel gedag en glimmachen maar daar bijft het bij. Ik installeer, douche, was en ga dan in het dorp wat eten en drinken.

wordt vervolgd